Ondertiteling 'My favourite architect'

Bekijk het fimlpje

In 'My favourite architect' komen internationale studenten architectuur aan het woord over de architecten en bouwwerken die hen inspireren. Het filmpje was gisteren te zien bij de prijsuitreiking van de Archiprix 2017.

Het filmpje duurt 17:30 minuten. Aan het woord komen onder meer María Ximena Fontaiña, Jorge Ocaña Méndez, Mariana Lucia Casas Arredondo, Jan Corimanya Díaz, Benjamin Frank Arleth Weilbauer, Sonia Pino Martín. Ze komen uit Uruguay, Mexico, Peru, Ecuador en Spanje. Ze werden gefilmd in India. Daar werd hen gevraagd naar hun favoriete architect. Voor Kaina Media heb ik hun antwoorden in het Engels ondertiteld. Leuk klusje!

Ondertiteling Spaans filmpje

Frida Escobedo (Mexico) is jurlylid voor de Archiprix International. In dit korte filmpje vertelt zij over de internationale architectuurprijs. Via Kaina Media kreeg ik de vraag om het Spaanstalige filmpje van Engelse ondertiteling te voorzien.

Sinds 2003 leidt Frida Escobedo haar eigen architectenbureau.  Ze won diverse prijzen en kreeg in 2010 de Mexicaanse Marcelo Zambrano Beurs. Haar werk was onder meer te zien in San Fransisco, New York, Mexico City en op de Architectuur Biënnale in Venetië. Frida Escobedo werkt ook als docente aan de Universidad Iberoamericana in Mexico en beoordeelt afstudeerprojecten van studenten aan de universiteiten van onder meer Harvard, Boston, Weimar, Laussane en Yale.

Succesvolle campagne onverzekerden

In het voorjaar van 2015 vroegen straatdokter Marcel Slockers en straatverpleegkundige Andrea van der Gevel of ik hen wilde helpen om het onderwerp onverzekerden op de politieke agenda te zetten. De zorg voor dakloze Nederlanders werd enorm bemoeilijkt door de koppeling van zorgverzekering aan een adres. Wie geen adres had, was zijn verzekering kwijt, en het lukte nauwelijks om weer verzekerd te worden. Daar wilden de straatdokter en straatverpleegkundige iets aan doen.

We besloten een blogcampagne op te zetten. Aan de hand van verhalen uit de praktijk, werden de problemen rond onverzekerden in beeld gebracht. Een reeks blogs over dit onderwerp verscheen vanaf juni 2015 in de rubriek Opinie van Medisch Contact.

De blogs kregen meteen veel respons. De eerste blog, 'Zwerven door de zorg' werd opgepikt door de redactie van het NPO-programma Nieuwsuur, die een tv-uitzending aan het onderwerp wijdde op 20 juni 2016. Er werden kamervragen gesteld over de aanpak van de onverzekerdenproblematiek, en delegaties van de gemeente Rotterdam, de GGD en uiteindelijk de minister van VWS zelf kwamen op het straatdokters spreekuur langs. Begin mei 2016, een klein jaar na de start van de campagne, kwam er goed nieuws. De minister kondigde een reeks maatregelen af om de problematiek goed aan te pakken.

Daar besteedde RTL-nieuws op 2 mei 2016 aandacht aan in “Einde aan 'tweederangs zorg' voor daklozen: 'Ook beter voor veiligheid op straat". En Trouw publiceerde een interview van journalist Noor Hellmann met straatdokter Marcel Slockers in de rubriek Ik heb een droom, onder de titel "Als je maar lang genoeg volhoudt" op 18 juni 2016.

Marcel Slockers en Andrea van der Gevel werden bovendien begin dit jaar onderscheiden door burgemeester Aboutaleb en wethouder De Jonge voor hun inzet voor zorg aan daklozen in Rotterdam.

Tijdens het straatdokterssymposium op 5 juli 2016 vertelde de minister over haar nieuwe aanpak van onverzekerden in een videoboodschap. Haar motto: "Eerst de zorg, dan de papieren". Dat is precies waar we naartoe wilden!

Website voor Mediationpraktijk De Uitkomst

Marion Neeleman is mediator in de regio Den Haag. Al langere tijd werkt zij als mediator bij conflicten tussen buren of buurtgenoten (Buurtbemiddeling), en nu breidt zij haar praktijk uit. Haar mediationpraktijk De Uitkomst gaat zich richten op conflicten binnen relaties in het gezin, de familie, op het werk, in de buurt en op school. De website van De Uitkomst heb ik voor haar gemaakt.

Route in lentenummer 'Groene Hart Leven'

Voor het lentenummer van 'Groene Hart Leven', het kwartaalblad van de Stichting het Groene Hart, beschreef ik een fietsroute van Vinkeveen naar Oudewater, dwars door het Goene Hart.

Het artikel is online te lezen in de digitale versie van het tijdschrift, op pagina 20.

Folder over Guasha massage

Dit is één zijde van de wikkelfolder die ik maakte voor Toos Jongkind. Toos heeft een eigen praktijk voor gewichtsadvies en Guasha massage en over dat laatste onderwerp gaat de folder. Haar praktijk zit in Wijk & Aalburg en heet de Ideale Lijn.

Route voor Groene Hart Kloppend Hart

In opdracht van de stichting Groene Hart Kloppend Hart beschreef ik een route door het Groene Hart, van Vinkeveen naar Oudewater. De route was onderdeel van de cursus Gastheer van het Landchap Utrecht-West  en toont de ontstaansgeschiedenis van het landschap met zijn polders, plassen, dorpen en stadjes.

De cursussen Gastheer van het Landschap worden georganiseerd door IVN. Zij zijn erop gericht recreatieondernemers te informeren over de cultuurhistorie, het landschap en de natuur in het gebied, zodat zij hun gasten (beter) wegwijs kunnen maken.

Nieuwsbrief Streekfonds Krimpenerwaard

In december maakte ik voor het Streekfonds Krimpenerwaard de 2e Nieuwsbrief, met artikelen over projecten die met steun van het Streekfonds tot stand zijn gebracht. Zoals het fotoproject Waterwerk dat kinderen bewust maakt van de rol van water in hun  woonomgeving, de film 'Polder, overleven in de Krimpenerwaard', een vlinderidylle in het Loetbos en ecobaggeren in de Krimpenerwaard.

De nieuwsbrief staat ook online.

Abonneren op de nieuwsbrief kan onderaan de homepage van het Streekfonds.

Website Zuid-Hollands Landschap

He, leuk, mijn artikelen over de zwarte stern in de Krimpenerwaard staan op de website van het Zuid-Hollands Landschap: http://www.zuidhollandslandschap.nl/zwarte-stern/krimpenerwaard/

Freelance werk

De afgelopen weken werkte ik voor managers, streekliefhebbers en straatdokters. Met als onderwerp verenigingsplannen, natuur- en landschapsprojecten en obstakels in de zorg aan dak- en thuislozen.

Deze maand schreef ik onder meer voor de Vereniging Hoger Management in de Zorg (VHMZ) en het Streekfonds Krimpenerwaard. Ook deed ik redactie- en communicatiewerk voor één van de Nederlandse straatdokters, aangesloten bij Doctors for homeless / sharing street medicine lessons.

Website Lamboo Mediation

Mirjam Lamboo startte onlangs haar onderneming Lamboo Mediation - mediation bij echtscheiding, familiekwesties, arbeidsconflicten en samenwerkingsproblemen in Leiden, Den Haag en omstreken. Samen ontwikkelden we een huisstijl, en tegelijkertijd maakte ik voor haar een folder en de website www.lamboomediation.nl.

Hekken voor vlinders

Voor het Streekfonds Krimpenerwaard schreef ik over een nieuw project dat twee vliegen in een klap vangt. De 150 nieuwe houten hekken die dit jaar worden geplaatst, passen goed in het landschap en helpen de bedreigde argusvlinder. Hoe dat kan lees je hier.

foto: Anthonie Stip, de Vlinderstichting

Zwarte stern in de Krimpenerwaard

De zwarte stern is terug! Lees op de website van het Streekfonds Krimpenerwaard waarom de Krimpenerwaard zo populair is dat de vogel er 5000 kilometer voor aflegt.

Voor het Streekfonds Krimpenerwaard interviewde ik @Rudi Terlouw van Bui-tengewoon Groenprojecten over de zwarte stern en andere projecten waaraan hij in het kader van het Activiteitenplan UPG bijdraagt. Een leuk gesprek met een bevlogen natuur- en vogelkenner!

Lees ook mijn artikeltje over broedputten, broedvlotjes en krabbenscheer voor het Streekfonds. De Krimpenerwaard is er dit jaar vol van! 

Route Kunst in de Natuur

Wandel-, fiets- of vaarroute bij De Meije en de Nieuwkoopse plassen

Op de grens tussen Utrecht en Zuid-Holland kronkelt het lieflijke riviertje De Meije. Even verderop broeden de karekiet en de snor, terwijl waterlelies en veldjes krabbenscheer  in het zuivere water van de Nieuwkoopse plassen drijven. Dit is een volmaakte plek voor een kunstroute, langs of over het water.

Dat dachten ook de initiatiefnemers van de ‘Kunst in de Natuur Tour’ van Buitenplaats De Blauwe Meije. Met medewerking van de stichtingen Natuurmonumenten en het Groene Hart zetten zij een aantrekkelijke natuurroute uit, waarlangs een veertigtal kunstwerken te zien zijn. De ‘Kunst in de Natuur Tour’ loopt van 21 maart tot 30 april.

Betovering
Fietsen, wandelen, varen: het kan allemaal. Fietsers kunnen een (elektrische) fiets huren en voor liefhebbers van het water zijn boten te huur. De route te voet afleggen is ook een mogelijkheid, waarbij je ten volle kan genieten van de betovering van de Meijestreek in het voorjaar.

Fotograaf Maarten Koch is gekend als landschapsfotograaf en wist de schoonheid van de natuur op en om de Nieuwkoopse Plassen op onwaarschijnlijke wijze te vangen. Renée Kwak, journaliste en persfotografe, legde het traditionele boerenbedrijf in het gebied vast. Hun foto’s zijn te zien in Galerie De Blauwe Meije.

Beelden
Verderop zijn beelden te zien van Maaike Goudriaan en Femke Kempkes. Kunstenaars die zich laten inspireren door de natuur of werken met materiaalcombinaties als steen, staal, klei en beton. Er staan beelden langs de rivier of bij Werkschuur de Kievit van Natuurmonumenten.

Zelf doen en beleven? De Kunst in Natuur Tour biedt elk weekend workshops en proeverijen.  Mondharmonica spelen, streekkaas proeverij, steen hakken of suppen op een paddle-board. Tot slot kunnen geliefden hun hart ophalen bij de Tour d’Amour, een arrangement dat in logies, picknickmand, de Kunst in de Natuur Tour en een romantisch bootje voorziet.

Opstappunten Kunst in de Natuur Tour

Vijf opstappunten verkopen de kaart die bij de Kunst in de Natuur Tour hoort. Die kaart bevat naast de route een agenda met evenementen en aanbiedingen en kost €2,00. Bij de Toeristische Informatie Punten (TIP’s) zijn parkeerplaatsen. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Buitenplaats De Blauwe Meije.

1. Buitenplaats De Blauwe Meije, Meije 300, 3474 MD Zegveld (Gem. Woerden)
Tel. 0172-685438 of 06-20825662, Open: maandag t/m zondag.
2. Lekkerr Nieuwkoop, Reghthuysplein 17,2421 BE Nieuwkoop, Open: dagelijks uitgezonderd woensdag.
3. Tijsterman bij Bezoekerscentrum Natuurmonumenten, Dorpsstraat 116, 2421 BC Nieuwkoop, Open: woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag.
4. TIP Nieuwkoop, Noordenseweg 23a, 2421 XW Nieuwkoop, Open: maandag t/m zaterdag.
5. Tip Woerden, Meulmansweg 27 3441 AT Woerden, Open: maandag t/m zaterdag.

De route Kunst in de Natuur beschreef ik voor de recreatiekrant ‘Maand van het Groene Hart’ op verzoek van de Praktijk voor Plattelandsontwikkeling.

De Romeinen waren hier!

Wist jij dat Romeinse soldaten bijna 2000 jaar geleden hier in Bodegraven-Reeuwijk een fort bouwden? Dat deden ze, in het jaar 60 na Christus, en daarmee begint de geschiedenis van Bodegraven-Reeuwijk.

Rare jongens, die Romeinen!
Zo’n tweeduizend jaar geleden vertrokken hun soldaten vanuit het warme Rome naar het drassige, koude Nederland. Ze kwamen tot de rivier de Oude Rijn en legden langs de rivier verschillende forten en wachttorens aan om het Romeinse Rijk goed te verdedigen. In Bodegraven kwam een klein fort. Hoe heette het fort in Bodegraven?

Het fort in Woerden heette Laurium en het fort in Zwammerdam heette Nigrum Pullum (dat betekent zwarte aarde). We weten helaas niet hoe het fort in bodegraven werd genoemd. Weet jij een leuke naam?

Kippen en spiegels
Misschien woonden in Bodegraven-Reeuwijk ook al mensen voordat de Romeinen kwamen. Dat moeten dat Germanen zijn geweest. Maar de Romeinen waren veel slimmer dan de Germanen. Wat brachten de Romeinen allemaal mee naar Bodegraven-Reeuwijk?

De Romeinen brachten kippen mee, perziken, glas en andere dingen die voor de Germanen in ons land nieuw waren. Ook maakten ze huizen met dakpannen en gebruikten ze voor het pottenbakken een draaischijf, waardoor ze wel 100 potten op een dag konden maken. Ze kwamen met munten als betaalmiddel, namen spiegels mee, en wisten hoe je riolering en vloerverwarming moest aanleggen. Ze hadden rechtspraak en konden schrijven. Door de komst van de Romeinen zijn we dan ook een stuk slimmer geworden.

Romeinse cijfers
De Romeinen gebruikten andere cijfers dan wij, cijfers waar je heel moeilijk mee kunt rekenen. De 1 = I, de 5 = V en de 10 = X.

De cijfers op een klok met Romeinse cijfers zien er zo uit:
I = 1        II = 2        III = 3        IV = 4        V = 5        VI = 6
VII = 7    VIII = 8    IX = 9        X = 10        XI = 11    XII = 12

Romeinse puzzelsommen
Pak een doosje lucifers en leg de sommen zoals afgebeeld op tafel. Om de uitkomst kloppend te maken mag je aan elke som één lucifer toevoegen. Succes!

De kinderpagina ‘De Romeinen waren hier!’ schreef ik voor de recreatiekrant 'Eropuit in Bodegraven-Reeuwijk' op verzoek van de  Praktijk voor Plattelandsontwikkeling. 

Wandelen langs de limes

Voor de getrainde Romeinse soldaten was het een dagmars van het fort in Woerden naar het fort in Zwammerdam. De wandelaar die voor zijn plezier de noordgrens van het Romeinse Rijk (limes) wil verkennen, heeft geluk. De Romeinen bouwden tussen Woerden en Zwammerdam, in het huidige Bodegraven, een klein fort. Daardoor is de route goed in tweeën op te delen. 
 

Het vertrekpunt van de route ligt aan de Hoogewoerd in Woerden. Precies op die plek werd in het jaar 40 na Christus een Romeins fort of castellum gebouwd. Het was een van de vele verdedigingswerken waarmee de Romeinen de noordgrens van hun Rijk verdedigden, langs de oever van de Rijn of, in het Latijn, Rhenus. Het fort heette Laurium en had net als de meeste andere forten vier poorten waardoor twee hoofdwegen elkaar kruisten, en wachttorens op verschillende punten.

Legerweg
Wandel vanaf het Kerkplein via de haven in westelijke richting naar de zuidkant van de Oude Rijn. Hier liep de limes; de sterke verdedigingslinie van kleine en grote forten die van het huidige Xanten in Duitsland via Nijmegen naar Katwijk liep. Ook de legerweg, de heerbaan, die de forten met elkaar verbond, was onderdeel van de limes. In totaal legden de Romeinen van Xanten naar Katwijk zo’n 268 kilometer weg aan.

Rhenus
Waar de rivier verbreedt en een sterke bocht zuidwaarts maakt vormen de stenen letters Laurium de moderne westelijke toegangspoort tot het oude fort. De Romeinse Rhenus slingert zich voort in de richting van Bodegraven, door Nieuwerbrug en langs Fort Wierickerschans, een verdedigingswerk uit een heel andere periode in de geschiedenis. Verderop, in Bodegraven, verlaat u de Oude Rijn voor een uitstapje naar het nieuwe Limespark. In dit park laten een informatiepaneel en de houten afwerking van het voetpadpad zien hoe de Romeinse grensweg zo’n 2.000 jaar geleden werd gebouwd. Het was een fraai staaltje van high tech bouwkunst, want op de drassige oevers moest de grindweg met plaggen en houten palen worden gestut.

Castellum Bodegraven
Keer terug naar de Oude Rijn en wandel over het jaagpad naar het sluisje in het centrum van Bodegraven. Ga daar linksaf naar het Willemsplein. Op dit punt en iets verderop langs de Oud Bodegraafseweg zijn door archeologen de funderingen gevonden van een houten poortgebouw en delen van een aarden verdedigingswal. In Bodegraven bouwden de Romeinen een klein extra fort, omdat daar een veenriviertje uitmondde in de Rijn. Om die plek goed te kunnen verdedigen verrees hier tussen 61 en 69 na Christus het castellum van Bodegraven. Even verder, rechts om de hoek van de Oud Bodegraafseweg en de Van Tolstraat, staat een informatiepaneel over de Romeinse aanwezigheid in Bodegraven.

Soldaten
Op het Willemsplein herinnert een replica van een soldatenhelm aan de bewoners van het castellum. De Romeinen waren de eersten met een echt beroepsleger waarin niet alleen echte Romeinen dienst namen/vochten, maar ook Spanjaarden en andere inwoners van het Romeinse Rijk. Dat weten we omdat aan de Oud Bodegraafseweg een vloektablet is gevonden met de namen van soldaten van een Spaans garnizoen. Iemand heeft het ongeluk over ze af willen roepen door hun namen in lood te krassen.

Nigrum Pullum
Keer terug naar de Oude Rijn voor het laatste deel van deze wandeling naar Zwammerdam. In Zwammerdam zijn op het terrein van Landgoed Hooge Burch de contouren van een castellum te zien, gemarkeerd in het gras. Het fort, dat Nigrum Pullum (zwarte aarde) moet hebben geheten, is het kleinste langs de limes in Nederland. Het is gedeeltelijk opgegraven tussen 1966 en 1971, waarbij ook zes scheepswrakken uit de Romeinse tijd zijn gevonden. Net als op veel andere plaatsen wordt ook hier de komende jaren hard gewerkt aan het zichtbaar maken van de limes. De aanleg van nog drie belevingspoorten is onderdeel van een project om het Romeinse fort te verbeelden.
 Wie nog geen genoeg heeft van de limes, vindt hiernaast/hieronder/op deze pagina nog enkele ideeën voor limes-uitstapjes in Bodegraven-Reeuwijk en omgeving.

Beleef de limes

Wandeling
De wandelroute van Woerden naar Bodegraven en Zwammerdam is in het totaal circa 15 kilometer. Startpunt: Hoogewoerd, Woerden. Tussenstop: Willemsplein, Bodegraven. Eindpunt: Spoorlaan, Zwammerdam. Wie een smartphone heeft, scant onderweg de QR-codes bij de vindplaatsen.

Woerden
Parkeergarage Castellum in Woerden is een drive-in museum. Hier zijn de archeologische vondsten van het Romeinse Laurium te bekijken. Bovengronds is de omtrek van het oude castellum in de bestrating van het Kerkplein te zien.
Vanuit de haven die in Woerden vaart in de zomermaanden een replica van een Romeins vrachtschip, Per Mare ad Laurium. Het originele schip, De Meern 1, is te zien in Castellum Hoge Woerd in Utrecht.

Bodegraven
De Romeinse helm die in Bodegraven is gevonden, is één van de pronkstukken van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Informatie: http://www.rmo.nl. Een replica is te zien op het Willemsplein in Bodegraven.
Het vloektablet waarmee soldaten in Bodegraven vervloekt werden, is te zien in het Nijmeegse Museum Het Valkhof.  

Zwammerdam
Een replica van een scheepswrak dat in Zwammerdam is opgegraven is te bezichtigen in het Archeon in Alphen aan den Rijn.

De wandeling langs de Romeinse limes beschreef ik voor de recreatiekrant 'Eropuit in Bodegraven-Reeuwijk' op verzoek van de  Praktijk voor Plattelandsontwikkeling. De wandeling is 15 kilometer en voert van Woerden, via Nieuwerburg en Bodegraven, naar Zwammerdam.

Maand van het Groene Hart Krant

Op de eerste dag van de lente begon de Maand van het Groene Hart. Voor de krant bij de maand schreef ik een aantal stukken.

Antoinette Gispen

Op woensdag 4 februari jl. overleed een bijzondere vrouw en eigenzinnig kunstenares: Antoinette Jeanne Henriette Gispen. Ze werd 93 jaar. 

Atelier aan de Parklaan in Rotterdam met zelfportret uit 1947.

Meer lezen over Antoinette Gispen
Meer lezen over de monografie 'Antoinette Gispen, een overzicht'

Van wie is toch die wandschildering in de raadzaal in Lekkerkerk?

In de raadzaal van het gemeentehuis in Lekkerkerk hangt een bijzonder schilderij.

Het is een werk van Fiep Westendorp (je weet wel, de illustratrice van Jip en Janneke en Pluk van de Petteflet). In 1939 schilderde ze de aalscholverkolonie in Lekkerkerk, in de Bakkerswaal, in opdracht van de gemeente. Op dit gelukkig bewaard gebleven schilderij is te zien dat ze ook heel goed gratie kon verbeelden zonder grappigheid. ,,Pas als je precies weet hoe de zaken anatomisch in elkaar zitten, kun je chargeren en deformeren'', zei ze daarover.

Lang wist niemand in het gemeentehuis iets van dit schilderij, tot Fiep Westendorp een jaar of 15 geleden opbelde. Zij bereidde een overzichtstentoonstelling voor van haar eigen werk voor de Kunsthal in Rotterdam, en wilde weten of haar olieverfpaneel de aalscholverkolonie nog in het gemeentehuis was en in welke staat het verkeerde. “Het was voor ons een absolute verrassing dat de aalscholvers van haar zijn”, vertelde gemeente-acrhivaris Elza Moerkerke kort daarna.

Toen Fiep dit werk maakte, logeerde zij bij haar tante Pieta in Lekkerkerk vanwege haar studie aan de kunstacademie in Rotterdam. Via een connectie van haar tante kreeg zij de opdracht van het toenmalige college om een schilderij te maken voor de nieuwe raadzaal van het toenmalige gemeentehuis. Het was haar tweede officiële opdracht.

Dat Fiep de aalscholvers tot haar onderwerp koos, was niet voor niets. In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw was de aalscholverkolonie in eendenkooi de Bakkerswaal de grootste van Nederland, en de grote vogels boden een indrukwekkende aanblik, broedend op hun nesten en hun vleugels drogend op de kale takken.

Volgens de kooiker klom Fiep via een ladder naar een schuilhut, waar ze goed zicht had op haar modellen. Ook zou ze een paraplu hebben opgestoken om ervoor te zorgen dat ze niet met vogelpoep werd besmeurd. De schetsen die zij zo maakte werkte ze later uit in olieverf op een paneel.

Eind juni 1939, schreef de Schoonhovense Courant, werd de wandschildering "door mejuffrouw Westendorp aangeboden aan de gemeente Lekkerkerk in aanwezigheid van de directeur van de Academie van Beeldende Kunsten, de raadsleden en enkele genodigden. Toenmalig burgemeester Van der Willigen sprak een hartelijke toespraak uit en overhandigde haar werken over het oude Egypte, Manet en Van Gogh".

Na de oorlog verhuisde Fiep naar Den Haag en nog later naar Amsterdam. Daar werkte zij als illustratrice voor Vrij Nederland en tekende zij voor de vrouwen- en de kinderpagina van Het Parool. Bij het Parool begon haar samenwerking met Annie M.G. Schmidt en ontstonden figuren als Pluk van de Petteflet, waarmee ze zo bekend en geliefd zou worden.

De aalscholver in het dorpshart van Lekkerkerk

De aalscholver is altijd symbool geweest van Lekkerkerk en de Lekkerkerkers. In 1941 verdween de kolonie voor lange tijd uit het Lekdorp. De vogels, die op het hoogtepunt 1500 nesten in de eendenkooi hadden, hadden hun leefgebied volkomen uitgeput. De bomen waarin zij nestelden waren kaal en doods en dat was de reden dat zij verder trokken en hun nesten onder meer gingen bouwen in de Oostvaardersplassen. Op het schilderij van Fiep zie je de kale doodsheid van de takken goed, terwijl op de achtergrond de rivier de Lek zijn eigen loop heeft.


Het schilderij is niet lang geleden gerestaureerd. Het heeft een nieuwe lijst gekregen en is wat opgelicht.

In 2003 schreef ik al een artikel over de Aalscholverkolonie. Dat was naar aanleiding van de overzichtstentoonstelling van Fieps werk in de Kunsthal in Rotterdam. Dat artikel lees je hier.

De achtertuin van Gouda

Voor de Praktijk voor Plattelandsontwikkeling schreef ik een artikel over de samengevoegde recreatieschappen van Reeuwijk e.o. en de Krimpenerwaard op basis van een (heel leuk) interview met de Goudse wethouder Daphne Bergman. Het stuk staat vandaag in de Krant van Gouda, met heel handig voor wie het niet goed kan lezen eronder een brilsuggestie.

Folder voor Logopediepraktijk Nederlek

De folder voor Logopediepraktijk Nederlek is af. Een wikkelfolder met informatie over logopedie in de praktijk van Roos van Hoek en Esther Post. Een hele leuke opdracht van twee hele goeie vakvrouwen!

info@logopedienederlek.nl

Twee interviews in NP-Magazine

Is het zinvol om de twintig Nederlandse nationale parken meer te profileren & (waarom) moeten kinderen de natuur in? Over deze twee onderwerpen schreef ik artikelen voor het laatste NP-Magazine (november 2013): "Nationale Parken: sterk merk" en "Nationale pretparken". Op de website van het Samenwerkingsverband van Nationale Parken staat een pdf van het magazine.

Portret van Antoinette Gispen

Haar vaak monumentale werk trekt de aandacht, maar zelf treedt Antoinette Gispen liever niet voor het voetlicht. Vandaag wordt ze 92 jaar. Portret van een bescheiden kunstenares die haar leven in dienst van de kunst stelt.

Bescheiden is ze. Ook al heeft ze er inmiddels al meer dan 91 jaar opzitten, ze blaast niet hoog van de toren. Integendeel, het lijkt wel of ze steeds minder ruimte inneemt - niet alleen letterlijk. “Schrijf maar geen kunstenaar”, zegt ze. “En ook geen Gispen. Dat staat zo gek, ook al is het in de mode. Noem me maar liever Antoinette.” Ze is de dochter van de bekende meubelontwerper Willem Hendrik Gispen, met wie ze een ingewikkelde verhouding had nadat hij haar moeder met drie kinderen achterliet en hertrouwde met een veel jongere vrouw. “Terwijl mijn moeder haar leven voor hem had opgeofferd.” Dergelijke dingen zijn privé, vindt ze, “zeg daar maar niets over.” Ook mag ik niet schrijven over haar appartement in de Parklaanflat in het Rotterdamse Scheepvaartkwartier, waar zij sinds 1975 woont en werkt. Deze eerste Nederlandse glasvliesgevelflat van Willem van Tijen uit 1932 is een toonbeeld van Het Nieuwe Bouwen, de zakelijke, functionele stijl die ook door haar vader werd aangehangen, en is te vinden in elke architectuurgids van Rotterdam. “Het gaat niemand iets aan waar en hoe ik woon.” Ze is een kind van haar tijd, geboren in 1921, terughoudend en gehecht aan haar privéleven. Van de hedendaagse gewoonte om persoonlijke gebeurtenissen met (meer of minder bekende) anderen te delen, onder meer via sociale media, begrijpt ze niets. “Ik vind het niet belangrijk dat men weet in welke kringen ik verkeerde en met welke kunstenaars ik optrok. Ik ben gewoon bezig.”
Haar werk verraadt wel iets over haar privéleven. De lanen, bomen, kades en schepen in de omgeving van haar flat werden vastgelegd in houtsneden en op doek. Voorbijgangers onder een paraplu, de voorgevel van het witte pand aan de overkant. Of, iets verder van huis, twee sleepboten in de haven en Hotel New York, het voormalige hoofdkantoor van de Holland-Amerika Lijn, gezien vanaf de Westerkade. Ze liet zich inspireren door wat zij om zich heen zag: de telefoon en wat papieren onder de lamp, het uitzicht vanuit haar atelier, hoewel zij haar onderwerpen soms zo abstraheerde dat hun herkomst niet altijd valt af te leiden. De houtsnede ‘Plan de ville’ is een weergave van een denkbeeldige stad in lijnen en vlakken. Een linosnede van scheepskranen in de haven laat lange driehoeken in rood, geel en wit uittorenen boven het zwarte vlak van de kade. Ook combineerde ze herkenbare figuren met abstracte vormen. “Deze haan is uitgewerkt met een zestigtal witte ringen”, licht ze een linoleumsnede toe. Vrolijk: “Die kom je buiten niet zo snel tegen.”
In de loop der jaren drukte ze de lino meerdere keren af, met steeds weer andere materialen en kleuren. Ze hield ervan wanneer het materiaal zijn stempel op het werk drukte en zijn eigen vorm toonde, zoals wanneer de nerven van het hout zichtbaar werden in de afdruk op papier, of wanneer de grove structuur van Japans papier de afdruk verlevendigde. Deze werkwijze had ook een praktische kant. Geslaagd werk kon zij zo hergebruiken. Voor een aardewerken bord drukte zij de klei in een houtsnede van jaren terug, terwijl de sierlijke fantasievogel op een schaal ook figureert op een bronzen penning die zij eerder in opdracht maakte. Zeker nu zij op haar 92e aan haar huis gekluisterd is, biedt dit hergebruik mogelijkheden om aan het werk te blijven, met de materialen die zij nog heeft.
En dat is veel. Haar appartement is volgestouwd met materialen en met werk dat zij best had willen verkopen. In de gang leunen rijen ingelijst grafiek tegen de muren, de bank in de piepkleine woonkamer ligt bezaaid met aardewerk en tegeltableaus, in haar atelier hangen planken voor houtsneden tegen ladekasten waarop stapels oningelijst werk liggen opgetast. Aan de muren lino’s, olieverfschilderijen, een poster.

Hoewel er in de loop der jaren enkele artikelen over haar werk verschenen, zij enkele ‘eervolle’ prijzen won, hier en daar exposeerde en ook groot en klein werk in opdracht maakte, kreeg zij niet het succes en de erkenning waarop zij soms hoopte. Zij genoot van de monumentale opdrachten voor kerken, scholen en andere gebouwen, zoals met glasappliqué versierde ramen, gobelins en wandschilderingen, maar, vertelt ze, “ik wist nooit goed hoe ik exposities moest organiseren, of stukken in de krant.” Sommige van haar academievriendinnen, met wie zij nog altijd contact heeft, waren meer succesvol. “Dat ligt ook aan hoe je leven zich ontwikkelt. Of je zo bent dat je veel kunt exposeren. Daar ben ik dus helemaal niet zo goed in, de buitenkant.”
Tegenwoordig is groot werk haar fysiek te zwaar en maakt zij aardewerken borden en tegels ingelegd met Muranoglas, dat over is van een vroegere, monumentale opdracht. “Als vierjarig meisje tekende ik al veel en vroeg ik mijn moeder elk ogenblik om een ‘kapiertje’; een papiertje. Ik ben blij dat zij mij stimuleerde naar de Academie te gaan en mijn leven te wijden aan de kunst. Dat heb ik altijd heerlijk gevonden. Ook nu nog ben ik het liefst aan het werk.”

Dit portret is een bewerking van de inleiding op de monografie 'Antoinette Gispen: een overzicht'.

Pocket bedrijfsplan

Voor Parnassia in Den Haag ontwikkelde ik begin 2012 een pocketversie van het bedrijfsplan voor medewerkers. Het idee, de opzet en de teksten kwamen van mij, terwijl de communicatieafdeling van Parnassia de vormgeving en eindredactie in de hand hield.

Het boekje bevat ultrakorte interviews met allerlei mensen die aan Parnassia verbonden zijn, van onderzoeker David van der Berg tot deelneemster aan de Parnassia Laan van Meerdervoortloop Anette Straver. Hun verhalen illustreren de visie en ambitie van de organisatie voor de komende jaren.

Webteksten vertaald

Corry Kooy heeft de teksten die ik voor haar website heb geschreven laten vertalen in het Engels.
“Ik heb altijd een schetsboek bij me, ook als ik op reis ben. Op het vliegveld begint het al, ik maak kleine impressies en ben misschien wel de enige die verheugd opkijkt bij vertraging.”

Dat vertelde Corry Kooy mij over haar schetsen van steden en landschappen. De Schoonhovense kunstenaar vernieuwde in januari 2011 haar website en vroeg mij toen de teksten te schrijven.

Wie de online galerie bezoekt, wandelt door zalen als ‘stad en landschap’, ‘portretten’, ‘muziek en dans’, ‘interieurs’, ‘schetsboek’ en ‘modellen’. Er is veel te genieten op www.corrykooy.nl. Nu ook in het Engels!

Winterschoolkrant Rudolf Steiner School

Af!!! Vandaag naar de drukker verstuurd & overmorgen bezorgd op school.

Flyers

Wervend flyertje voor JE1

Artikel over wandelapp

Voor het laatste nummer van het tijdschrift van de Nederlandse Nationale Parken interviewde ik André Brasse  over Neem de Tijd, een wandelapp voor een route die nationale parken, landschappen en werelderfgoed in Noordoost-Nederland met elkaar verbindt.

Tijdschrift over Nationale Parken

Enkele dagen geleden verscheen een speciale - dubbeldikke - editie van het tijdschrift over de 20 Nederlandse Nationale Parken. Veel feiten en foto's en 4 (!) stukken van mijn hand over natuureducatie in grenspark Zoom-Kalmthoutse Heide, Jeugdnatuurclub De Weerribben, wandelen in de Parken, en werk en ontspanning combineren in 'De Brabantse Biesbosch' bij Werkendam.

Letterproeftuin

Geen relatie met de Woordentuin maar wel leuk: de 'Letterproeftuin', een samenwerking van jonge Rotterdamse ontwerpers die in weerwil van de beschikbaarheid van moderne online design tools vuile handen willen maken en met veel verf, vakmanschap, inspiratie, anderen, hard werk en plezier te werk gaan.

Tuinfair 21 april

Folder over psychologenpraktijk gemaakt

Voor de folder van psycholoog Bernt Hellmann schreef ik de tekst en verzorgde ik de opmaak en productie. Het is een A6-folder die als een wikkel is gevouwen.

Jeugdnatuurclub helpt amfibieën oversteken

Voor een themanummer van het NP-magazine (het tijdschrift over de Nederlandse nationale parken) schrijf ik een artikel over de JeugdNatuurClub De Weerribben. Terwijl ik aan het stuk bezig was, hielpen de kinderen van de club 286 padden, kikkers en salamanders op hun voorjaarstrek. Ze visten ze uit emmers in het opvangscherm voor een drukke autoweg en zetten ze weer uit in de sloot aan de overkant. Op die manier zetten deze en andere vrijwilligers elk jaar tussen de 6.000 en 15.000 dieren over.

Gisteren was het Gedichtendag

hond lezen

ja, ‘t is echt goed,
dit boek:
veel onverwachte wendingen
en een kop en een staart

(hij houdt ervan als een verhaal een duidelijk begin en einde heeft
en niet wegspringt in een stel vlooien
of een krabbende kat)

de taal direct
en warm en nat in zijn gezicht,
en dat het hart klopt
zoals dat van een hond

(neem de woorden maar op schoot,
zei hij,
dan houden ze hun mond)


Meer hond lezen? Pak dan 'La chair chaude des mots' uit 'Sonnets' van Raymond Queneau, of laat dit sonnet los in een vertaling van Martin de Haan ('Raymond Queneau: 18 sonnetten').

Artikel in NP-magazine 10

In de nationale parken De Hoge Veluwe en De Loonse en Drunense Duinen bedenken Saskia van Daalen en Rob Vereijcken activiteiten waar kinderen enthousiast van worden, veel van leren en genieten. Voor het 10e NP-magazine, het tijdschrift van de Nederlandse nationale parken, interviewde ik de twee IVN-coördinatoren educatie over hun werk. Wat is goede natuureducatie en hoe bereik je dat? Het artikel verscheen zojuist onder de titel: 'Educatie moet fun zijn'. Binnenkort verschijnt het magazine ook als pdf op de SNP-website.

Herfstschoolkrant klaar

Mireille, Laurian, Mariska en ik hebben weer een mooie schoolkrant voor en met de Rudolf Steinerschool in Krimpen aan den IJssel gemaakt. Met dit keer onder meer:

* veel foto's
* een bomenspeurtocht
* elfjes (geïllustreerde gedichten) uit klas 3 en 4
* puzzels, verhalen en kleurplaten uit klas 5 en 6.

Artikel over natuureducatie in NP-magazine

Voor het 9e NP-magazine schreef ik een artikel over NTR10, een spel voor kinderen in het voortgezet onderwijs in een van de nationale parken. Het magazine kwam in september uit.

De laatste keer!

En voorlopig dus ook het laatste persbericht dat ik over de culturele zondagen schreef voor de Stichting Culturele Activiteiten in Schoonhoven. Jammer dat het stopt!

Een groene tuin

Twee Gedichten van Konstantin Balmont

Vergeet-me-nietje
Vergeet-me-nietje
Bloeit heel lief,
Voor jou, mijn lieve vriend,
Groeit het boven het water.

Boven het water, boven het water
Boven het water van de bron,
Bij de zonsopgang met de lieve ster
Zeg het: jij bent mijn!

Vergeet-me-nietje
Oogje van teder blauw
Roept jou nog, lieve vriend
Hoor jij de dunne stem?

De duif
Een duif leunt tegen het raam.
Wie is daar, wat heeft ze daar gezien?
Het lijf van de duif is teder wit
Aan het raam is een bloem vuurrood.

De witte duif koerde,
Hij heeft de bloem veroverd
Hij heeft haar betoverd
Ervan genoten, weggevlogen.

Ah jij, wit duifje,
Jij bent de rode bloem vergeten,
Ah jij, wit duifje,
Keer terug, al is het maar voor een uurtje.

Vertaling: Olga Beloborodova

In 1909 verscheen de dichtbundel 'Een groene tuin' van de Russische symbolist Konstantin Balmont (1867 - 1942). Balmont liet zich voor deze bundel inspireren door Russische epische liederen en spirituele verzen, en vooral door de poëzie van de ‘chlysty’, een volkse sekte waarvan de leden elkaar aanspraken met ‘witte duiven’. Ze noemden hun eredienst ‘spirituele roes’. Hun samenkomsten eindigden meestal in een bedwelmende rituele rondedans met de naam ‘vertograd’, een in onbruik geraakt Russisch woord voor ‘tuin’.

Twee jaar later zette Balmonts tijdgenoot Igor Stravinsky drie gedichten uit de bundel op muziek. Een gedicht, ‘De sterrenkoning’, werd een koorwerk met orkest. Twee andere gedichten verwerkte hij tot liederen voor sopraan of tenor en piano. Het eerste lied is ‘Vergeet-me-nietje’, het tweede ‘De duif’. De tekst is nauwgezet geïnspireerd op een authentiek lied van de ‘chlysty’. Balmont liet de religieuze verwijzingen weg (“komt, broeders, verheugt u, neemt bezit van de levende God”); wat bleef was een poëtisch beeld van verlangen.

Stravinsky componeerde de twee liederen van Balmont in 1911 voor zangstem en piano. In 1954 schreef hij een bewerking voor klein ensemble. In januari 2012 worden de liederen opgevoerd als onderdeel van ‘De nachtegaal en andere fabels / Igor Stravinsky 1882 - 1971’ door De Nederlandse Opera in het Muziektheater in Amsterdam. Sopraan is Elena Semenova.