Als je boos bent, gun je je geen tijd om je woorden zorgvuldig te kiezen. Het gaat om wat je zegt (namelijk dat jij gelijk hebt en dat Hoedieookheet dat moet toegeven), niet om hoe je het zegt.
Zelf gebruik ik dan vooral woorden die zo slap zijn dat ik ze hier niet opschrijf. Als ik boos ben, betrap je mij niet op iets oorspronkelijks als appelzwijn of uitgekauwde kauwgombal.
Bij kinderen merk je vaak dat ze zoeken naar een goede formulering. Al pratend ontdekken ze hoe je taal gebruikt. Vanochtend had de zevenjarige M zich, tot woede van zijn jongere broertje R, alle smurfen toegeëigend. Toen hij bovendien absoluut niet van plan bleek om ze te verdelen, ontplofte R bijna van kwaadheid. Uit de grond van zijn hart riep hij het allerlelijkste wat hij kon bedenken: stomme kip!
Oorspronkelijk? Zeker. Doeltreffend? Minder.
M moest erom gniffelen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten